ปลัดขิกเนื้อไม้ กัลปังหา ขนาด 1.9 นิ้ว มีบัตรรับรอง

ปลัดขิกของภาคตะวันออกที่เก่าแก่และโด่งดังมากจะมีของ 2 หลวงพ่อ และ 2 วัด คือ ปลัดขิกของหลวงพ่อเหลือ วัดสาวชะโงก ฉะเชิงเทรา และของหลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ ชลบุรี ใครใกล้ทางไหนก็จะไปขอกับหลวงพ่อนั้น โด่งดังไม่แพ้กันเลยและอยู่ในยุคเดียวกัน

คนชลบุรีและระยองก็มักจะไปขอจากหลวงพ่ออี๋ คนทางแปดริ้ว พนัสนิคมก็จะไปขอ หลวงพ่อเหลือ ปลัดขิกของ 2 หลวงพ่อนี้จะมีรูปร่างคล้ายกัน ผิดกันนิดๆ หน่อยๆ ถ้าสังเกตที่ตัวยันต์ของหลวงพ่อเหลือที่หน้าประธานจะจารตัวอักขระตัวอุ

ส่วนหลวงพ่ออี๋จะจารตัวมิ และของหลวงพ่ออี๋ที่ด้านบนใกล้ขุนคอหยัก จะจารวงกลมๆ ไว้ มักจะเรียกว่าตาพระอินทร์ ของหลวงพ่อเหลือจะไม่มี ปลัดขิกของทั้ง 2 หลวงพ่อนั้นขลังมาก และหายากในปัจจุบัน

วันนี้เรามาคุยกันถึงหลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบกันนะครับ หลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ เป็นพระเกจิอาจารย์ที่มีผู้คนเคารพนับถือกันมาก โดยเฉพาะชาวบ้านและทหารเรือแถบสัตหีบ เสมือนหนึ่งเทพเจ้าแห่งภาคตะวันออกในสมัยนั้น เครื่องรางของขลังของท่านที่มีชื่อเสียงก็คือปลัดขิก กล่าวกันว่าถ้าปลุกปลัดของท่านแล้วปล่อยลงน้ำจะสามารถวิ่งทวนน้ำได้ทีเดียว

ปลัดขิกหลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ

พระครูวรเวทย์มุนี (หลวงพ่ออี๋) เกิดที่ชลบุรี เมื่อปี พ.ศ.2408 โยมบิดาชื่อกองคำ โยมมารดาชื่อเอียง ในวัยเด็กเป็นเด็กที่มีความฉลาดหลักแหลม และชอบช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยากเสมอ ผิดกับเด็กทั้งหลายในวัยเดียวกัน ต่อมาพออายุได้ 21 ปี จึงได้อุปสมบทที่วัดอ่างศิลา ชลบุรี

โดยมีหลวงพ่อจั่น วัดเสม็ด เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับนามฉายาว่า “พุทธสโร” อยู่จำพรรษาที่วัดอ่างศิลา และก็ได้ศึกษาวิชาวิปัสสนาธุระ ที่สำนักพระอาจารย์แตง วัดอ่างศิลา ท่านจึงพิจารณาเห็นสังขารไม่เที่ยงแท้ เมื่อถึงเวลาออกพรรษาท่านก็เริ่มออกธุดงค์ไปตามป่าเขาลำเนาไพรเพื่อหาแหล่งอันสงบวิเวกนั่งวิปัสสนากรรมฐาน

เมื่อได้พบกับพระอาจารย์ที่มีชื่อเสียงท่านใดหลวงพ่ออี๋ก็จะศึกษาหาความรู้กับพระอาจารย์ท่านนั้น พร้อมทั้งปฏิบัติจนเห็นจริง แล้วก็จะเริ่มธุดงค์ต่อไปเรื่อยๆ บรรดาพระคณาจารย์ของหลวงพ่ออี๋จึงมีมากมาย แต่ที่พอสรุปได้ก็คือ พระอาจารย์แตง วัดอ่างศิลา พระอาจารย์จั่น วัดเสม็ด หลวงพ่อปาน วัดบางเหี้ย เป็นต้น

หลวงพ่ออี๋ยึดการธุดงค์และสันโดษเป็นหลัก จนกระทั่งมีฌานสมาบัติพลังจิตสูงองค์หนึ่ง ท่านสามารถนำพระเวทมาใช้ได้อย่างศักดิ์สิทธิ์ ไม่ว่าจะธุดงค์ไปที่ไหนๆ ก็ตาม ท่านมักจะให้ความเมตตาช่วยเหลือผู้เจ็บไข้ได้ป่วยเสมอ พร้อมทั้งแสดงธรรมให้ลูกศิษย์ลูกหาฟัง


จนกระทั่งชื่อเสียงของหลวงพ่อโด่งดัง จากปากหนึ่งไปอีกปากหนึ่ง ต่อมาหลวงพ่ออี๋ธุดงค์มาจนถึงอ่าวสัตหีบในราวปี พ.ศ. 2450 ณ ที่นั้นเป็นบริเวณที่สงบเงียบพอที่จะยึดเป็นที่ปฏิบัติธรรม หลวงพ่อจึงปักกลดจำวัดที่นั่น พอบรรดาพวกชาวบ้านรู้ข่าวว่าหลวงพ่อมาปักกลดอยู่ต่างก็มากราบนมัสการหลวงพ่ออี๋กันมาก ต่างก็นำอาหารมาถวายและผู้คนก็เดินทางมานมัสการกันแทบทุกวัน

บรรดาชาวบ้านในแถบนั้นต่างมีความเห็นตรงกันว่า ควรนิมนต์หลวงพ่ออี๋ให้สร้างวัด ณ ที่ตรงนั้น เพื่อชาวบ้านจะได้พึ่งบารมีหลวงพ่อ จึงได้พากันนิมนต์หลวงพ่ออี๋ให้อยู่จำพรรษาและสร้างวัดที่ตรงนั้น หลวงพ่ออี๋ก็ไม่ขัดข้อง พวกลูกศิษย์ลูกหาต่างก็ดีอกดีใจ ช่วยกันคนละไม้คนละมือและบริจาคทรัพย์สร้างวัดขึ้น และได้นามวัดต่อมาว่า “วัดสัตหีบ” จนมาถึงทุกวันนี้

ต่อมาในปี พ.ศ. 2473 ทางวัดสัตหีบได้กำหนดหล่อพระพุทธรูปพระประธาน ประจำพระอุโบสถ คณะศิษย์จึงได้ขออนุญาตหลวงพ่อสร้างเหรียญรูปเหมือนของหลวงพ่อขึ้นเป็นครั้งแรกเพื่อแจกเป็นที่ระลึกแก่ผู้ร่วมสมทบทุนสร้างในครั้งนั้น ปัจจุบันได้รับความนิยมสูงมาก

นอกจากเหรียญรูปท่านแล้ว เครื่องรางของขลังที่ท่านได้สร้างไว้ก็มีหลายอย่าง เช่น ปลัดขิก ตะกรุด เม็ดพริก ผ้ายันต์ เสื้อยันต์ ผ้าคาดหัว ซึ่งวัตถุมงคลของหลวงพ่ออี๋นั้นมีประสบการณ์มากมาย ในครั้งสงครามโลกก็เช่นกันใครมีวัตถุมงคลของหลวงพ่ออี๋จะแคล้วคลาดปลอดภัยทุกคน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งปลัดขิกของหลวงพ่ออี๋นั้นว่ากันว่าท่านปลุกเสกปลัดขิกแล้วปล่อยลงน้ำจนวิ่งในน้ำได้ทุกตัว พุทธคุณนั้นเด่นทางด้านเมตตามหานิยม แคล้วคลาดปลอดภัย และคงกระพัน ปัจจุบันจะหาปลัดขิกแท้ๆ ของหลวงพ่ออี๋นั้นยากมาก หลวงพ่ออี๋ได้อยู่เป็นมิ่งขวัญจนถึงปี พ.ศ. 2489 ก็มรณภาพด้วยอาการสงบ สิริอายุได้ 82 ปี พรรษาที่ 5