พระสิบทัศน์เนื้อใบพัดเรือยุคต้น

บารมีสิบทัศน์จะโบราณ เป็นพระหล่อโบราณแบบก้านช่อ มีขนาดใหญ่ที่เดียว พุทธลักษณะเป็นทรงคล้ายห้าเหลี่ยม มีพระพุทธปางนั่ง 5 องค์ นั่งอยู่แถวล่างปางต่างกันไป และประทับยืนเหนือแถวนั่งอีก 5 องค์ปางต่างกันไปเช่นกัน ด้านบนขององค์พระพุทธทั้งสิบมีซุ้มประตูยอดแหลมปกคลุมอยู่ทั้งหมด และด้านล่างมีฐานบัลลังก์ 2 ชั้นรองรับอยู่ ด้านหลัง มียันต์พระเจ้าห้าพระองค์ และอุณาโลมอยู่ด้านบน

เนื้อหานั้นมีด้วยกันหลายเนื้อ ที่เยอะที่สุดคือโลหะผสมแก่ทองเหลือง รองมาคือชินตะกั่ว เมฆพักตร์ เมฆสิทธิ์ เนื้อสตางค์ เงินยวง นอกจากนั้นยังมีพวกเนื้อพิเศษต่างๆ ตามที่ได้รับบริจาคโลหะมาจากชาวบ้าน เช่น เนื้อใบพัดเรือ เนื้อขาปิ่นโต เนื้อช้อนส้อม เป็นต้น

ว่ากันด้วยเนื้อสตางค์นั้นคนเก่าแก่เล่าว่าตาจิตเป็นคนช่วยหล่อจึงเรียกกันสมัยนั้นว่า 10 ทัศน์ตาจิต เขาว่าสร้างมาได้แค่ไม่กี่สิบองค์ไม่เกิน 70 องค์เองเห็นจะได้ ส่วนเนื้อเงินยวงอาศัยแท่งเงินที่ขุดเจอใต้ฐานโบสถ์ ขนาดเท่าไม้ไผ่ลำโตยาวราวศอกเดียว หล่อพระได้เกือบร้อยเท่านั้น ดังนั้นคนเก่าแก่จึงบ่นว่า พระสร้างน้อยแบบนี้ทำไมเห็นขายกันเยอะจัง ขอให้ระวัง เพราะพระกลุ่มนี้มือใหญ่เขาเล่นเขาขายออกไป จนทำให้มันเป็นพระแท้ไปแล้ว ถ้าชอบแต่ไม่เป็นอยากให้เก็บเนื้ออื่นดีกว่าครับ ผมเองแค่เห็นคนรักหลวงพ่อก็อยากให้ได้พระดีเท่านั้นเอง

สนนราคาว่ากันที่พันกลางสำหรับเนื้อปกติอย่างเนื้อชินตะกั่วและเนื้อทองผสมที่พบเจอมากที่สุด แต่พวกเนื้อพิเศษราคาจะไปอยู่ที่พันปลายหรือเกินหมื่นแล้วแต่การตั้งราคาของเจ้าของ เช่นเนื้อสตางค์ตัวจริงๆ เอาที่ดอนยายหอมว่ากันหมื่นต้นทะลุหมื่นกลางในส่วนกลางก็หย่อนกันนิดเดียว และเนื้อเงินยวงก็หมื่นเศษเช่นกัน ส่วนเนื้อเมฆพักตร์ เมฆสิทธิ ก็ราวหมื่นบวกลบ และพวกเนื้อขาปิ่นโต เนื้อช้อนส้อมก็เจอกันที่พันปลายๆ กระนั้นก็ไม่ค่อยได้รับความนิยมมากนัก เพราะขนาดองค์พระที่ใหญ่ และผู้สนใจเล่นหาที่ไม่มากนัก ทำให้กลุ่มผู้เช่าที่ชอบและนับถือในพระเดชพระคุณหลวงพ่อเงิน มักจะหาผู้เช่าต่อยาก ราคาจึงขยับไปช้ามากๆ

โคตรประสบการณ์ เหนียวจนเศษแก้วติดหัว แต่เลือดก็อย่าหวังได้เห็น

ส่วนของประสบการณ์ก็เกิดขึ้นในพื้นที่จากคนดอนยายหอมชื่อตาแก้ว ที่วันหนึ่งเมื่อราวสิบกว่าปีก่อนแกไปนั่งคุยกับพรรคพวกในวัดดอนยายหอม แล้วเกิดผิดใจกัน เถียงกันไปมาด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องแต่ความอารมณ์ ร้อนทั้งคู่ก็บานปลาย พอวิวาทกันไปมาคนมาห้ามและไล่ตาแก้วกลับบ้าน ปรากฏว่าพอแกเผลอหันหลัง คู่กรณีก็คว้าเอาขวดน้ำปลามาฟาดที่หัวอย่างจัง ขวดแตกโพล๊ะพร้อมเศษแก้วกระจายเต็มหัวและน้ำปลาที่กระจายเต็มตัว แม้จะทรุดลงไปกองกับพื้นแต่หลังจากมีคนเข้ามาช่วยก็พบกับความประหลาดใจ คือแกไม่มีเลือดไหลออกมาเลยแม้แต่น้อย ต่างคนต่างช่วยกันหยิบเศษแก้วที่ติดหนังหัวเต็มไปหมดออกแต่เลือดแม้เพียงซิบๆ ยังไม่มี ไม่เหนียวก็ไม่รู้จะเรียกอะไรแล้วครับ
(ขอขอบคุณเวปดอนยายหอมดอทคอมผู้ให้ข้อมูลครับ)