พระรอด กรุวัดหัวข่วง จ.เชียงใหม่

พระรอด กรุวัดหัวข่วง
จ.เชียงใหม่
เดิมเรียกว่า
" พระรอดเณรจิ๋ว "
พิมพ์ เล็ก
ศิลปะ ล้านนา
แตกกรุปี พ.ศ.๒๔๙๓
แตกกรุจำนวน
ออกมาประมาณ
พันกว่าองค์
สร้างเมื่อ พ.ศ.๒๐๖๓
อายุร่วม ๔๙๕ ปี
ผู้สร้าง
พระฤาษีนารทะ
และ สมณชีพราหมณ์
เนื้อหา
เนื้อดิน
วิธีสร้าง
ดิน บดกรองละเอียด
นวดผสมผงวิเศษ
และ ว่านยาเกสร ๑๐๘
ชนิดปั้นเป็นก้อน
กดลงพิมพ์ด้านเดียว
ด้วยมือใช้นิ้วมือกด
พิมพ์ให้ติดชัด
พอแห้งพอหมาด
ใช้นิ้วมือจิกก้นออก
เคาะออก
ผึ่งลมให้แห้งแล้ว
นำเข้าเตาเผาไฟ
ก่อนนำเข้าพิธี
พุทธาภิเษก
พบสร้างที่
วัดแสนเมืองมาหลวง
(วัดหัวข่วง)
จ.เชียงใหม่
ผู้ให้สร้าง
พระเมืองแก้ว
กษัตริย์เชียงใหม่
ราชวงศ์เชียงราย
พระองค์ที่ ๑๑
สร้างเพื่อ
แจกทหารออกศึก
และพร้อมกับสร้าง
หอมณเฑียรธรรม
ใช้ประจุคัมภีร์
พระไตรปิฎก
จึงสร้างพระรอด
มาคุ้มครอง
หอมณเฑียรธรรม
เพื่ออุทิศให้เป็น
พระราชกุศลแก่
พระเจ้าแสนเมืองมา
ผู้เป็นพระอัยกธิราช(ปู่)
เพื่อสืบทอด
พระพุทธศาสนา
ในคราวบูรณะ
ปฏิสังขรณ์
พระมหาเจดีย์
พุทธคุณ
มหาอำนาจ
ปกป้องคุ้มครองภัย
เมตตามหานิยม
แคล้วคลาดคงกระพัน
สมคำว่า " พระรอด "
วัดหัวข่วง เป็น...
พระรอดจิ๋วสุดยอด
พระนิรันตราย
วัดแสนเมืองมาหลวง
หรือที่ปัจจุบันเรียกว่า
“ วัดหัวข่วง ”
ตั้งอยู่ที่ ๑๗๕
ถ.พระปกเกล้า
ต.ศรีภูมิ
อ.เมือง จ.เชียงใหม่
ตามที่ บันทึกของ
พระมหาหมื่น
วุฑฺฒิญาโณ
วัดหอธรรม(ร้างแล้ว)
ปัจจุบันเป็นที่ตั้ง
สภา-การศึกษา
มหามกุฏราชวิทยาลัย
(วิทยาเขตล้านนา)
ท่านบันทึกไว้ท้าย
ของตำนาน
พระธาตุจอมทองว่า
วัดหัวข่วง
เดิมเมื่อแรกสร้างชื่อ
" วัดลักขปุราคมาราม "
เป็นวัดที่
พระเจ้าแสนเมืองมา
ทรงสร้าง
ต่อมาพระเจ้าเมืองแก้ว
พ.ศ. ๒๐๖๓
ได้บูรณะเจดีย์
วัดหัวข่วงขึ้นใหม่
ให้ใหญ่กว่าเดิม
ตามที่พระมหาหมื่นได้
บันทึกไว้ท้ายตำนาน
พระธาตุจอมทอง
ว่าในจุลศักราช๘๘๒
( พ.ศ.๒๐๖๓)
ตัวปีมะโรงไทยว่า
ปีกดสี เดือน๖
๑๐ค่ำวันศุกร์
พระเมืองแก้ว
ให้ขุดฐานรากเจดีย์
วัดลักขปุราคมาราม
คือ วัดหัวข่วง
ตราบถึงเดือน ๗
ออก ๑๐ ค่ำ วันอาทิตย์
จึงได้ลงมือก่อ
พระเจดีย์
ฐานกว้าง๘วา๒ศอก
สูง๑๔วา๒ศอก
ถึง จ.ศ.๘๘๓ ตัว
ปีมะเส็ง.ไทยว่า
ปีลวงใส้ เดือน ๑๑
ออก ๑๓ ค่ำ วันพุธ
ปุพสาธฤกษ์
ดาวสัปดับช้าง
พระเมืองแก้วกับ
พระราชมารดาพร้อม
พระสงฆ์ ๓ คณะ
มีพระราชครูเป็น
ประธาน
บรรจุพระบรมธาตุ
ในมหาเจดีย์
วัดลักขปุราคมาราม
คือวัดหัวข่วง
บัดนี้เมื่อสร้าง
พระเจดีย์เสร็จแล้ว
ทรงโปรดให้สร้าง
คัมภีร์พระไตรปิฏก
ไว้ในหอมณเฑียรธรรม
ทรงโปรดให้มี
การเฉลิมฉลองเป็น
การใหญ่ต่อมา
ในปีพ.ศ.๒๑๓๔
จ.ศ.๙๙๓ปีมะแม ตรีศก
พระเจ้าสุทโธธรรมราชา
( พระเจ้าแปร )
ยกทัพมาตีเมือง
เชียงใหม่
ได้ในครั้งนั้นมีการต่อสู้
อย่างดุเดือด
วัดวาอารามหลายแห่ง
ถูกกระสุนปืนใหญ่
ทำลายเสียหาย
เช่นวัดอภัย(ดับภัย)
วัดหัวข่วง
วัดสุทธาวาส
วิทยาลัยเทคนิค
ในปัจจุบัน
เมื่อพระเจ้า
สุทโธธรรมราชา
ตีเชียงใหม่ได้แล้ว
หลังกลับไปครอง
เมืองอังวะ
ทรงคำนึงว่าในการ
ตีเมืองเชียงใหม่นั้น
ทำให้วัดหลายแห่ง
ถูกทำลาย
เนื่องจากการ รบ
สมควรได้รับการบูรณะ
ให้กลับเป็นดังเดิม
จึงทรงประทาน
เงินหมื่นพันคำ
ให้หัวหน้าช่าง๒๐นาย
คุมคนมายัง
เมืองเชียงใหม่และทำ
การบูรณะปฏิสังขรณ์
วัดทั้ง ๓ แห่งนี้
ในช่วงปีพ.ศ.๒๑๗๗
และโปรดให้งด
เก็บอากรบ่อนเบี้ย
ของคลังเป็นเวลา๓ปี
โดยเก็บเงินจำนวนนั้น
บำรุงวัดวาอาราม
ที่สำคัญๆในสมัย
พระเจ้ากาวิโลรสสุริยวงค์
(เจ้าชีวิอ้า)
ได้เป็นเจ้าครอง
นครเชียงใหม่
แล้วในปี พ.ศ.๒๔๐๓
(จ.ศ.๑๒๒๒)
ได้นิมนต์
พระสฺวาธุเจ้าสิทธิมา
ครอง
วัดแสนเมืองมาหลวง
( เป็นเจ้าอาวาส )
ได้ทำพิธีแห่
พระสฺวาธุเจ้าสิทธิ
ในวันพฤหัสบดี
เดือนยี่ แรม๑๓ค่ำ
และได้สร้างพระ
งาช้างกับหีบพระธรรม
ไว้เมื่อวันแรม๔ ค่ำ
เดือน๔ ในปีเดียวกัน
จุลศักราช๑๒๒๓
(พ.ศ.๒๔๐๔ ) ปีระกา
ตรีศก วันพุธ
เพ็ญ เดือน ๕
โปรดให้มีงานฉลอง
พระไตรปิฏก
ณ.วัดหัวข่วง
ได้มีเครื่องไทยทาน
เป็นจำนวนมากซึ่ง
ได้นำไปถวาย
เช่น ช้างพระที่นั่ง
ใส่ดาว เงินกูบคำม้า
พระที่นั่งใส่
เครื่องประดับ
ดาวเงิน ดาบฝักทอง
๑ เล่มดาบหลูบ
เงิน๑ เล่มพระพุทธรูป
ทองคำ๑องค์
พระพุทธรูปนาค๑องค์
พระพุทธรูปเงิน ๑ องค์
ต่อมา
วัดแสนเมืองมาหลวง
( หัวข่วง )
ได้เจริญขึ้นอีก
ครั้งหนึ่งเพราะได้รับ
ความอุปการะจาก
บรรดาเจ้านายใน
เมืองเชียงใหม่
ดังเช่นในสมัย
พระเจ้าแก้วนวรัฐ
พระองค์ได้ทรง
สร้างธรรม
มหาเวสสันดรชาดก
และชาดกต่างๆ
ถวายไว้ที่ วัดหัวข่วง
พร้อมทั้งได้นิมนต์
พระสงฆ์ไปเทศนาธรรม
ที่คุ้มทุกวันพระ
ในปีพ.ศ.๒๔๙๓
ได้มีผู้ขุดพบ
กรุพระรอดเณรจิ๋ว
หรือ เรียกว่า...
" พระรอดหัวข่วง "
ในบริเวณอันเป็น
ที่ตั้งหอมณเฑียรธรรม
จากการขุดค้นจนทำ
ให้หอมณเฑียรธรรม
พังล้มเสียหายและ
ถูกรื้อถอนไปแล้ว
ปรากฏว่า
พระที่ขุดพบเป็น
พระเครื่องที่มีอภินิหาร
ประสบการณ์เป็นที่
เลื่องลือในบรรดา
นักเลงพระเครื่อง
โดยทั่วไปอย่างมาก